tekst: Hans Knot
Totaal verrassend hoorde ik onlangs een lied op de radio dat al jaren lang niet meer via dit medium door mij was gehoord. In gedachten ging ik meteen naar het moment dat ik deze song als allereerste single in mijn leven kocht. Het was 1965 en gek genoeg had ik twee jaren eerder al een LP gekocht, hoewel in de uitverkoop. Op 14-jarige leeftijd, logerend bij een ‘oom en tante’ in Epe was ik op de fiets naar Apeldoorn getogen en kocht daar tegen een redelijke prijs de LP van Rob de Nijs en The Lords. Op deze LP onder meer ‘Het ritme van de regen’, een nummer dat ook op single uitkwam en meer dan 100.000 maal werd verkocht in de landelijke platenwinkels.
Het was echter niet de plaat die ik onlangs weer eens hoorde en door mij als eerste single werd aangeschaft in een van de platenzaken in de stad Groningen. Het ging om een formatie uit Den Haag, die in 1965 even in de Top 40 had gestaan met het nummer ‘It’s gone’. De tweede single van de LP die volgde: ‘Introduction to the Motions’, had een groter succes met de single ‘Wasted Words’. Twee leden van The Motions waren eerder muzikaal actief in ‘Ritchie and the Ricochets’, te weten zanger Rudi Bennet en Robbie van Leeuwen.
Mede dankzij Veronica deejay Joost den Draaijer, die ‘It’s gone’ een positie in de Veronica Top 40 gunde, kan er worden gesproken over de allereerste Nederbeat groep die deze hitlijst haalde. Ook speelde de groep in augustus 1964 in het voorprogramma van The Rolling Stones, in het wereldbekende kortst durende optreden van the Rolling Stones ooit.
Wasted Words in een geelzwart hoesje met op de achterkant het door Robbie van Leeuwen gecomponeerde ‘I follow the sun’ haalde het tot de derde plaats in de vaderlandse hitlijsten en vele andere successen zouden volgen. Trouwens, de single is in diverse hoesjes in vele andere landen verschenen en kan gezien worden als de eerste Engelstalige protestsong van een Nederlandse groep die een hit werd.
De formatie werd volop gedraaid op de radio, er volgden de nodige single successen en een tweede LP, ‘Their own way’, en bovendien maakte zanger Rudi Bennet enkele solosingles die redelijk succesvol waren, zoals: ‘Hang on to a dream’ en ‘Amy’. Robbie van Leeuwen had echter de kriebels want hij wilde toch een andere weg inslaan. En toen ik recentelijk ‘Wasted Words’ eindelijk weer eens op de radio hoorde, gingen mijn gedachten naar een gestencild bericht dat in 1967 werd rondgestuurd naar de pers, fanclubleden en meer om de grote stap uit de formatie The Motions van Robbie van Leeuwen te melden.
Het stencilwerkje had als titel: ‘Om je blauw te schrikken’ meegekregen en Jacques Senf, die de tekst had geschreven, had Robbie mooi omschreven: ‘Robbie van Leeuwen, klein van stuk maar desondanks voor de zoveelste maal Benelux beatkampioen, komponist van vrijwel alle Motions-hits en producer van Polydor, de platenmaatschappij voor de jongeren, heeft een nieuwe lichte muziekstijl aangegeven’.
Jacques Senf, die eigenaar was van het gelijknamige organisatiebureau, meldde dat voor Van Leeuwen de rauwe beat had afgedaan en bovendien zoete samenzang het ook niet meer voor hem zou zijn, terwijl ook de toenmalige R&B zou worden afgezworen. Hij vervolgde met: ‘lichte muziekexpert Robbie van Leeuwen heeft, na wanhopig zoeken naar een ander geluid dat het komende seizoen kan kenmerken een einde gemaakt.’
Hij doelde daarmee op de rockmuziek waarin Robbie van Leeuwen met een aantal anderen in een nieuw fris jasje terug zou keren op de podia. Hij voorspelde dynamische muziek vol vaart, stuwend en toch relaxend, gerijpt aan Amerikaanse Westcoast, dat bezit zou gaan nemen van de rockende teenerbenen. Van Leeuwen had voor de ‘Nieuwe Sound ‘67’ een speciale groep geformeerd. ‘Een formatie’, aldus het persbericht, ‘die alleen al door het aandeel dat de vroegere muzikale leider van The Motions erin heeft, vóór het eerste optreden reeds is gaan behoren tot de topgroepen van de Benelux. De Nederbeat-insiders hebben met spanning het moment afgewacht, dat Robbie van Leeuwen zijn nieuwe groep in de openbaarheid zou brengen. De beaters zijn zich blauw geschrokken. Shocking Blue, zoals hij zijn formatie noemt- heeft in één slag de hegemonie in Beatland overgenomen.’
Naast ondermeer Shocking Blue behartigde Jacques Senf destijds in de jaren zestig de belangen van The Golden Earrings. Hij was tevens de initiator achter de opening van Club 192 in Scheveningen. In 1969 besloot hij het begeleiden van de popgroepen op de achtergrond te zetten en zich meer te bewegen op het pad van theaterimpresariaat.
Het stencilwerkje kwam vervolgens met de opsomming van de personen die in Shocking Blue zouden meedoen. Naast Robbie van Leeuwen, sologitarist en muzikaal leider van de nieuwe formatie waren dat Foggy Clover (Fred de Wilde), die met zijn heldere stem vocalist zou worden. Andere bekende naam was Klaasje van der Wal, een opvallend goede basgitarist en Shorty Beck (Cornelis van der Beek).
De eerste single kwam in 1967 uit met ‘Love is in the air’ dat gekoppeld was aan ‘What you gonna do’. In 1968 kwam vervolgens ‘Lucy Brown is back in town’ gekoppeld aan ‘Fix your hair darling’ en werd daarna Fred de Wilde vervangen door Mariska Veres en konden de successen beginnen met als absoluut gigantisch succes de compositie van Robbie van Leeuwen, ‘Venus’.
Vanaf 13 april tot en met september 2017 is er in Museum RockArt in Hoek van Holland, ter gelegenheid van het 12,5 jarig bestaan, een overzichtstentoonstelling ‘De Rode draad van Shocking Blue - A tribute to Robbie van Leeuwen’. Deze boeiende overzichtsexpositie is een mooi en terecht eerbetoon aan topmuzikant Robbie van Leeuwen. De bezoekers van deze expositie worden aan de hand van allerlei popmemorabilia meegevoerd door de succesvolle carrière van popicoon Robbie van Leeuwen. Museum RockArt is gevestigd aan de Zekkenstraat 42 te Hoek van Holland en is geopend op donderdag, vrijdag, zaterdag, iedere 1e zondag van de maand en in de schoolvakanties tevens op de woensdagmiddagen van 13.00 tot 17.00 uur. Entree is 7,50 per persoon.
