Om ook even te weten (1971)

tekst: Hans Knot   foto: Paviljoen Baltard [door: Poulpy - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=21461635]

Het gebeurde begin juni 1971. Een rijke Amerikaan had een verzoek ingediend bij de prefect van Parijs. Het betrof de bankier Orin Hein, die in zijn verzoek een hoog bod had gedaan om één van de historische markthallen van Parijs op te kopen en te verschepen naar Amerika. Het ging om het paviljoen Baltard. Het leek hem namelijk dat het een mooie opvulling kon zijn van zijn landgoed. In 1969 was deze hal verplaatst van Parijs naar het zuidelijker gelegen Rungis. Publiciteit in kranten had de bankier duidelijk gemaakt dat op deze nieuwe locatie de hallen, die stamden uit de Middeleeuwen, ten dode waren opgeschreven en dus een nieuwe bestemming dienden te krijgen.

De Amerikaanse multimiljonair had zich bereid verklaard alle kosten van de afbraak in Frankrijk en het transport naar Amerika op zich te nemen. Men schatte in 1971 met de verplaatsing van het reusachtige ijzeren gevaarte zeker tien miljoen Franse francs of ongeveer zeven miljoen gulden gemoeid zouden zijn geweest. De prefect legde het verzoek echter naast zich neer zodat het geheel niet naar Amerika zou worden getransporteerd. Bankier Orrin Hein had minder geluk gehad dan verschillende andere Amerikaanse miljardairs, die in vroeger jaren in Parijs afgedankte autobussen, paardentrams of hele metrostations opkochten om met die cultuurgoederen hun privémusea te verrijken.

Gerard Kornelis van het Reve (1971)

Door het oog van de naald bij de politie. De toenmalige schrijver Gerard Kornelis van 't Reve heeft op 9 juni 1971 in een supermarkt te Veenendaal, waar hij inkopen deed, een andere klant een blauw oog geslagen. Gerard was al bijkans in geheel Nederland bekend en uiteraard werd de dreun uitgebreid beschreven in de diverse kolommen van de dagbladpers. ‘De andere klant, de heer P. Koedam, op zijn beurt greep de auteur beet, waardoor een fikse vechtpartij ontstond. De politie werd er bij gehaald. Op het politiebureau werd de zaak in der minne geschikt.’

Maar wat gebeurde er in werkelijkheid tussen Van 't Reve en Koedam? Ze stonden met hun boodschappen in de rij bij de kassa. Volgens laatstgenoemde kreeg hij van iemand die achter hem stond plotseling een duw in de rug met de mededeling wat op te schieten en een doos op te pakken om daar de boodschappen in te doen. Koedam wist op dat moment niet dat de man achter hem de schrijver Van 't Reve was. die destijds in Veenendaal woonde. ‘Koedam zei Van 't Reve zich met zichzelf te bemoeien. Daarop kreeg hij plotseling een klap op zijn oog. Ook schold de auteur hem onbeschoft uit. Koedam liet het niet op zich zitten en werkte Van 't Reve handhandig over de kassa waarna hij zich op hem stortte.’

Gelukkig waren er andere klanten die zo verstandig waren beide winkelvechters uit elkaar te halen. De bedrijfsleider belde ondertussen met de politie van Veenendaal, waarna een tweetal agenten snel ter plekke waren om beide heren in eerste instantie te arresteren en mee te nemen naar het bureau. Er werd, na onderlinge overleg, besloten geen proces-verbaal op te laten maken om onnodige publiciteit te voorkomen en tevens om onderling tot een schikking te komen. Het is niet duidelijk hoe Van ’t Reve de schikking heeft betaald.