tekst: Hans Knot - foto: v.l.n.r: Peter J. Muller, Peter Van Dam, Peter Zonneveld, Joop Verhoof, Bert Bennet en Will van der Steen (ANP Historisch Archief)
Wie herinnert zich nog de krantenkoppen ‘Radio Caroline komt met een seksprogramma?’ Het was in de lente van 1973 dat dit groots werd aangekondigd. Peter J Muller uitgever te Haarlem zou zendtijd hebben gekocht om zijn erotisch tijdschrift onder de aandacht te brengen van de jongeren. Een reclamestunt of realiteit? Het programma is nooit uitgezonden maar vanuit de Van Hoogendorpstraat, waar destijds het Carolinekantoor en de landstudio was gevestigd, werd ik op een avond getelefoneerd door Dennis King, die me deelgenoot liet worden van enige fragmenten van het proefprogramma.
Een programma dat ondermeer zou verhalen over de uitstapjes van een Antwerpse hoofdcommissaris met bepaalde dames en meer van opwekkende gebeurtenissen in de rosse buurt. Echter is het nooit tot uitzending van het programma gekomen omdat, zo gaat het verhaal, Ronan O’Rahilly het niet Caroline waardig vond en dus een verbod tot uitzending afvaardigde. Het programma dat trouwens vele jaren later aan mij werd toegestuurd. Het bleken twee afleveringen die al die jaren op de plank hadden gelegen en nooit door iemand anders waren gehoord dan de producers en betrokken medewerkers. Ze liggen veilig in het archief met de belofte ze niet te verspreiden.
Ik dacht er even aan toen ik een ander berichtje tegen kwam, zoekend naar iets anders in het krantenarchief van de maand mei 1969, waarin Peter J. Muller ook centraal een rol speelde. Hij zat namelijk in het verdachtenbankje want hij had als 22-jarige via zijn ‘contactenblad’ Candy een meisje als hoofdprijs van een Nieuwjaars prijsvraag uitgeloofd. En dat viel verkeerd bij velen waaronder de Amsterdamse Officier van Justitie die Peter liet voorkomen in de rechtbank.
En de eis die tegen hem werd gesteld was niet mis, namelijk een maand voorwaardelijke gevangenisstraf en een geldboete van liefst 500 gulden, wat voor die tijd veel was. De straf werd gesteld voor de verspreiding van ‘een voor de eerbaarheid aanstotelijk geschrift’.
‘In Candy nr. 3 werd de 22-jarige, zich secretaresse noemende Willy B. uit Tienhoven, als het Utrechtse fotomodel Jacqueline Lotte Hermans als hoofdprijs aangekondigd met de vermelding dat zij erin had toegestemd zichzelf gedurende een vol weekeind ter beschikking te stellen van de prijswinnaar ongeacht diens leeftijd’, aldus het bericht in de krant.
Let wel we hebben het over een gebeurtenis van een halve eeuw geleden. Ook stonden er naaktfoto's van Jacqueline alsmede van andere meisjes in het blad. Er was nog een gedaagde en wel een 47-jarige tijdschriftenhandelaar C. M. uit Amstelveen, die 4100 exemplaren van Candy nr. 3 als grossier had verspreid. Tegen hem werd zes weken gevangenisstraf geëist, waarvan vier voorwaardelijk.
De raadsman van Peter, mr. F. J. Wytema, betoogde destijds dat gezien de toenmalige omstandigheden niet bewezen was dat het blad aanstotelijk voor de eerbaarheid was en hij concludeerde tot vrijspraak. Zo deed ook de raadsman van de tijdschriftenhandelaar, mr. K. W. Zieleman. Enkele weken later werd de eis omgezet in straf en tot in de Hoge Raad werd de uitspraak door Muller en de zijnen bevochten, waarna vrijspraak in 1970 volgde. Na deze uitspraak van de Hoge Raad over pornografie mocht Candy gewoon openlijk verkocht worden. In de jaren zeventig bereikte het maandblad oplagen van 130.000 exemplaren.