Bezoek aan het 192 Museum

(door Paul de Haan en Hans Knot)

Een mooie zaterdagochtend en via de A28 op weg naar Nijkerk om een bezoek te brengen aan het Museum 192. Makkelijk te vinden en prima gevestigd op een industrieterrein aan de rand van Nijkerk met volop P mogelijkheden en een vriendelijke dame die ons wijst op het feit dat het toegangskaartje niet alleen toegang geeft tot het 192 museum, maar ook het Demis Roussos museum. Rond 12.30 uur gezellige drukte in beide afdelingen en op weg naar boven een opvallend mooie foto van de Norderney, op zeer groot formaat, lamgeslagen op het strand van Scheveningen in 1973. Alle verlichting aan boord staat nog aan alsof er niets aan de hand is, wel opmerkelijk: het feit dat er slechts 2 mensen op het strand naar dit zeer trieste schouwspel kijken. De vele dagen hierna zou het uitverkocht zijn op het strand voor wat betreft de bezoekers, die zonder uitzondering het schip wel terug wilden duwen naar open zee.

In de eerste zaal een prachtig overzicht in foto’s, maar vooral scheepsmodellen van hoge kwaliteit van de relevante zeezenders in Nederland en the UK. Maar, om direct met de deur in huis te vallen, het klapstuk van dit museum is wat mij betreft het fenomenaal mooi Collins mengpaneel met zeer forse draaiknoppen welk ook aan boord van de Olga Patricia van Radio England/Dolfijn/227 werd gebruikt. Daarbij de foto’s met afbeeldingen van Look Boden, een snorloze Lex Harding en Tom Collins in de 227 studio aan boord achter dit mengpaneel. In gedachten hoor je de PAMS serie 27, de Flipperjingle en de stem van TW die another stardeejay op Reedioo Toetoeseven´ aankondigt. Terug naar 1966-1967. Onze vraag is wat de herkomst van deze Collins is, van boord? Wie is de eigenaar, hoe gevonden?

Een volgende zaal bevat een´Zeedijk´-studio en een schitterende gigagrote wandfoto van de begin 70’er jaren deejayploeg in een groepsfoto op het voordek van de Norderney. En hier werden we geconfronteerd met een Brabants echtpaar dat bijna in tranen vertelde dat een foto van die wandfoto maken niet lukte. De verlichting die op de foto scheen door middel van een plafondspotje stond te fel gericht en derhalve mislukte elke foto. Wij, twee behulpzame Grunningers, staken de helpende hand, beter gezegd de gestrekte arm uit en zorgden voor een betere belichting en onze Brabantse medeanoraks maakten de foto van hun leven.

Stralend namen ze met een gul “houdoei” afscheid van ons en gingen naar de filmzaal. Wij keken natuurlijk even naar binnen, het was donker, ja nogal dark, echtparen 60+ onderuitgezakt in de banken, even dachten we dat hier scheepserotiek werd bedreven, maar nee, gelukkig keken ze naar onschuldige boordbeelden van de Norderney waarop ondermeer een kok in de kombuis vette soep met sliertjes op borden schepte voor de dappere bemanning van de Norderney.

In de diverse zalen zeker 10 ´buizenradio’s´ geteld, alle even mooi maar…… wat een teleurstelling! Geen van deze radio’s, waar overigens Veronicageluiden uitkwamen, stond op de afstemschaal goed afgesteld op of 192 of 538. Puristen als we zijn hebben we ook dit tekortkominkje verholpen.

Er is meer te zien, maar het moet een verrassing blijven, zelf ontdekken. Al met al hebben we flink de handen uit de mouwen gestoken en werd het toch nog een vermoeiende dag. Voldaan konden we de terugreis naar het Hooghe Noorden maken.

Maar lui, alle gekheid op een stokje wat een juweel van een museum, hulde aan de makers.