tekst: Hans Knot foto: Donna Summer (detail singlehoes 'Love To Love You Baby')
Recentelijk hoorde ik op een van de oude radioprogramma’s de veel te vroeg gestorven Donna Summer haar hit ‘Love to love you baby’ zingen, wat me terugzette in de tijd naar begin 1976. Herinneringen uit de maand januari van dat jaar brengt ons onder meer naar het gebod vanuit Bush House in London dat er via de Britse staatsomroep en televisie geen vertoning via geluid en/of beeld van dit nummer nog langer mocht geschieden. De eenvoudige reden werd omschreven ‘omdat er te veel seks in het lied zou zitten’. Iedereen die het nummer, dat in vele landen op dat moment al een grote hit was, herinnert weet ook dat er in de song veel gehijg en andere geluiden te horen zijn die in een gemiddeld liefdesspel voorkomen.
Het was destijds Charles McLelland, toenmalig hoofd van de afdeling lichte muziek van de BBC, die bekend maakte dat het nummer niet langer geschikt was ten gehore te brengen in programma’s waarnaar door vele gezinnen werd geluisterd of gekeken. Verbazing alom en natuurlijk reden in 1976 voor de tabloids erop te duiken en de toen 25-jarige Donna Summer te vragen hoe die opname zo mooi en sexy tot stand was gekomen. Het bleek dat ze intens aan haar toenmalige zeer sexy vriend Peter had gedacht.
Uiteraard viel de verklaring vanuit de BBC burelen in het verkeerde keelgat van de Britten waarbij in de media zelfs werd gesproken van meer dan 20 miljoen Britten die het totaal niet eens waren met de beslissing. Op het moment van het verbod stond de plaat op plek 16 in de Britse Top 40 maar kon door het verbod dus ook niet vertoond worden in het BBC televisieprogramma ‘Top of the Pops’. Wel mochten de ILR stations en ITV, die onafhankelijk zijn van de BBC, de song laten horen en/of laten zien. De song, die door sommige kranten als ‘orgasme muziek’ werd omschreven, bleef wel in de platenzaken leverbaar. LaDonna Adrian Gaines, zoals Summer officieel heette, werd geboren op 31 December 1948. Met voornoemde song behaalde ze uiteindelijk de vierde plaats in Engeland en stond negen weken lang genoteerd. Op 17 mei 2012 kwam ze veel te vroeg te overlijden.
Al bladerend door de aantekeningen van de maand januari 1976 kwam ik ook een notitie tegen inzake het toen net geopende vierde radionet in Nederland. Weet je het nog? 28 december 1975 en het was de nieuwkomer die als eerste een uitzenduur mocht vullen. De Veronica Omroep Organisatie was daarmee toegetreden tot de publieke omroepen en had André van Duin bereid gevonden op een satirische wijze het vierde net het daglicht te laten zien.
Een zestal dagen later, op 3 januari, bleek uit onderzoek dat al 21% van de Nederlandse bevolking kennis had genomen van datgene wat werd gebracht via het klassieke Hilversum 4. De dienst Kijk- en Luisteronderzoek van de NOS had die dag bijna 400 Nederlanders boven de 15 jaar ondervraagd naar hun luistergedrag. Het bleek dat 56% van deze groep het gebrachte tamelijk tot zeer goed vond. Daar tegenover stond dat 9% van de ondervraagden het aanbod zeer slecht vond. Dan was er nog een percentage van 20 die eigenlijk geen mening had. Wel was het zo dat bijna alle 400 ondervraagden op de hoogte waren van de start van het nieuwe net op 28 december 1975.
Een paar weken geleden vernam ik van de ontregeling van een raadsvergadering in den lande waarbij tijdens de Corona tijd ingebroken werd door een inwoner van een gemeente West Betuwe op de online vergadering van de gemeenteraad via het onder meer tonen van pornobeelden. Ook dit bracht me tot een herinnering aan dezelfde maand januari 1976 waarover de nostalgische column deze week gaat. Het was namelijk het sportprogramma van de NOS, Langs de Lijn, dat in moeilijkheden kwam. Een Hilversumse etherpiraat stoorde de onderlinge radiocontacten van de medewerkers van dit programma.
De piraat zond de betreffende zondagmiddag diverse muziekjes uit, maar deed dat waarschijnlijk bewust met opzet uit op de frequentie waarop de centrale redactie van Langs de Lijn de contacten onderhield met haar verslaggevers en diverse andere contacten. Het was niet de allereerste keer dat dit gebeurde want een woordvoerder van de speciale opsporingsdienst van de P.T.T. meldde dat men al geruime tijd op zoek was naar de piraat maar deze nog niet wist uit te peilen. Collega piraten waren goed gestemd over de pogingen tot onjuist gebruik omdat de gebrachte muziekuitingen hen wel konden bekoren.
Zij wilden derhalve dan ook een ontheffing van het verbod om particuliere buitenantennes te plaatsen. De Benelux DX-Club, waarin destijds ruim 700 luisteramateurs waren verenigd, stelde destijds vanuit het bestuur in een brief aan de toenmalige minister Westerterp, van Verkeer en Waterstaat, ontevreden te zijn over de positie van de CIA’s. Volgens het bestuur van de club trachtten veel gemeenten tegelijk met de exploitatie van een centrale antenne inrichting een einde te maken aan particuliere antennes. Men wees erop dat een verbod tot particuliere plaatsing van antennes ertoe zou leiden dat de leden de beoefening van hun DX-hobby, het ontvangen van verre radio en televisiesignalen, konden vergeten. In haar brief wees het bestuur van de Benelux DX Club er ook nog op, dat een luisteramateur in verband met storingen niet genoeg had aan een ingebouwde antenne in een ontvangsttoestel. Uiteindelijk kwam het, hoewel stapsgewijs, allemaal goed en konden de Dx’ers hun hobby vervolgen.
