tekst: André van Os
De destijds bekende goochelaar Peter Pit laat het weekblad "TV" zweven (1959)
Het auteursrechtelijke monopolie van de omroepen op programmagegevens (het ‘spoorboekje’) is regelmatig aangevochten. De eerste pogingen werden al in 1935 gesmoord door de instelling van het Centraal Bureau voor de Omroep. In 1958 werd de aanval op het monopolie ingezet door Telegraaf-journalist Pieter de Ruwe. Zijn TV-Weekblad voor Televisiekijkers drukte dankzij ‘vrije nieuwsgaring’ doodleuk programmagegevens af van de NTS en de omroepverenigingen. Na een fusie met familieblad Vizier werd het blad omgedoopt in TeleVizier. Ondanks juridische aanvallen van de omroepen groeide TeleVizier in rap tempo en kon het blad in 1967 al zo’n 600.000 abonnees tellen. Eén van de jubileumboeken van de AVRO wijst in verband met TeleVizier op ‘vermoedens over spionage en omroeplekken in Hilversum plus een aantal huis- en lokaalonderzoekingen van de politie’.
De TeleVizier van 9 juli 1966 met de Nederlandse deelnemers van het songfestival in Knokke.
De dreigende komst van een nieuwe omroepwet, die de hoeveelheid zendtijd voor het eerst koppelde aan het aantal leden van een omroep en na een kabinetscrisis een commerciële omroep afwees, deed TeleVizier besluiten een soort mantelorganisatie op te richten: Radio Televisie Nederland (RTN) wilde een plaats veroveren in het nieuwe ‘open bestel’. Maar er waren kapers op en later voor de kust. Nog voor de komst van het REM-eiland probeerde Pieter de Ruwe AVRO-voorzitter Slotemaker te interesseren voor een fusie met een verzameling stichtingen die commerciële televisie wilden gaan maken op het tweede net. De tijd was er nog net niet rijp voor. Maar een week nadat de nieuwe Omroepwet eindelijk werd aangenomen (januari 1967) kondigde de AVRO een fusie met RTN aan en een soort samenvoeging van AVRO-Bode en TeleVizier. De ‘algemene’ had daardoor de meeste gidsabonnees en werd conform de nieuwe Omroepwet in een klap de grootste omroep. Protesten van de andere omroepen tegen het ‘familieblad’ TeleVizier strandden bij de Raad van State.
