Ze kon het bijna niet aan, alle aandacht voor een zangeresje

tekst: Hans Knot

Zaterdag 21 mei 1970 vond het Eurovisie Songfestival plaats in het RAI Congrescentrum in Amsterdam, omdat onze eigen Lenny Kuhr het jaar daarvoor een van de winnaars was geweest met ‘De troubadour’. Zowel via radio als de televisie waren vele Nederlanders, Vlamingen maar ook buiten onze landen mensen gekluisterd om niet alleen alle liedjes aan te horen maar vooral om de meningen van de jury’s uit de deelnemende landen te horen en dus voor welk lied men de voorkeur had gegeven.

In ieder geval was het voor de latere winnares tijdens de bekendmaking van de punten, die vanuit alle deelnemende landen werden gegeven, het op een bepaald moment allemaal iets te veel. Het was nog niet de tijd dat er een megavoorstelling van het Eurovisie Songfestival werd gebracht en werd meer op het individu dan groepen artiesten, omringd door allerlei managers, tekstschrijvers, componisten en verdere aanhang, ingezoemd.

De nog maar 17-jarige Ierse zangeres was zichtbaar hangend tussen een paar stevige landgenoten, omstuwd door fotografen en met een bezorgde moeder, grootmoeder en overgrootmoeder achter haar aan dribbelend, werd ze kort na het winnen van het 15de Eurovisiesongfestival weggedragen naar haar kleedkamer, omdat ze dreigde flauw te vallen. De spanning was haar duidelijk te veel geworden. Vooral toen de jury in Brussel haar liefst 9 punten gaf en dus ook de overwinning, want ze kwam op een totaal dat niet meer was in te halen door directe concurrent Engeland. Ierland eindigde als eerste met 32 punten, gevolgd door Engeland met 26 punten en West-Duitsland haalde de derde plek met 12 punten.

Het programma werd gepresenteerd door Willy Dobbe, destijds omroepster bij de TROS. Er deden nog weinig landen mee mede doordat Portugal, Zweden, Noorwegen en Finland zich hadden teruggetrokken omdat in 1969 er liefst vier winnaars waren. Katja Epstein was deelneemster namens West-Duitsland. Tijdens de uitzending waren er geen noemenswaardige incidenten waar te nemen. Tijdens de generale repetitie stortte trouwens een deel van het podium in.

Op de radio waren enkele aanwezigen te horen en zo noteerde ik destijds dat onder meer Mary Hopkin zich uitliet over de jonge winnares. Ze zei: “Toen ik donderdag het lerse liedje voor de eerste keer hoorde, wist ik bijna zeker dat het zou winnen. Het is lief, het is niet zo commercieel en Dana zingt het schattig.”

Voordat ik het vergeet, Nederland werd met 7 punten vijfde terwijl België, waar in 1970 eigenlijk de Walen de Belgen vertegenwoordigden, met 5 punten zesde werd. Helemaal onderaan met nul punten eindigde Luxemburg dat werd vertegenwoordigd door Lion Kleerekoper, die wij als radioliefhebbers nog kennen uit de tijd van Radio 227. Als David Alexander Winter trad hij op voor Luxemburg en nadat de uitslag bekend geworden was, had hij geen goed woord over op de uitslag. Op de radio noemde hij het ‘waardeloos, onmogelijk en volstrekt onbegrijpelijk. Het voelde aan als een miskend talent te zijn’. Gelukkig is het allemaal goed met hem gekomen.

Het songfestival werd in de Eurovisielanden in 1970 bekeken door liefst 400 miljoen mensen, over radiobeluistering werden destijds geen cijfers bekend gemaakt maar één van hen was uw columnist. Het Metropole Orkest zorgde die dag voor de muzikale begeleiding van het geheel; kom daar anno nu maar eens mee. Dolf van der Linden was de dirigent en orkestleider. En vanaf die zaterdag in maart 1970 wisten alle luisteraars en televisiekijkers wie de jonge Dana was en bleef het ‘All kinds of everything’ voor altijd in het geheugen.