Het lag in de bedoeling in de maand december 1962 een drietal voorstellingen te organiseren in Amsterdam. Radio Veronica had afspraken gemaakt met ‘de Vrienden van Veronica’ om deze concerten te organiseren met als doel weer geld te kunnen inzamelen ten bate van charitatieve doelen. Met veel mankracht werden de bijeenkomsten voorbereid. De nodige vergunningen werden aangevraagd, waaronder een eenmalige nachtvoorstelling te mogen organiseren.
Weer anderen bemoeiden zich met de inhoudelijke kant van het programma. Zo werd een groot aantal artiesten ingehuurd voor een optreden, waaronder de toen populaire artiesten als Willeke Alberti, The Fouryo’s, Conny VandenBosch, Trio Pim Jacobs, Rita Reys, Jumping Jewels en het duo Johnny Kraaykamp en Rijk de Gooyer. Als gastvrouw was Karin Kraaykamp ingehuurd. Zij verdiende eerder haar boterham door onder meer als televisieomroepster bij de AVRO te werken. Doordat ze ook freelance activiteiten voor Radio Veronica deed, was ze al door de directie van de AVRO op een zijspoor gezet. Als grote publiekstrekker wenste men ‘The Sweetheart of the Voices’, ofwel Vera Lynn aan te trekken.
Begin november 1962 was er in eerste instantie door de directie van het City theater – waarmee de directie van Radio Veronica in onderhandeling was - een brief gestuurd naar de gemeente Amsterdam. Hierin werd toestemming gevraagd tot het mogen houden van een nachtvoorstelling op zaterdag 15 december en wel omdat op die datum in de avond geen enkele andere grote zaal beschikbaar was. Op 19 november werd door de gemeente aan de leiding van het City Theater de vergunning per brief geweigerd, waarna er direct – nadat men op de hoogte was gesteld, door de directie van Radio Veronica een brief naar de gemeente Amsterdam werd gestuurd. Hierin werd duidelijk aangegeven, dat de opbrengst van de concerten ten bate van charitatieve doelen ter beschikking zou worden gesteld. Hierop kreeg men een negatief antwoord van de burgemeester, die in een brief aangaf dat dergelijke verzoeken in slechts zeer bijzondere gevallen werden toegestaan en dat een dergelijk geval niet aanwezig werd geacht.
Het was ‘het Parool’ dat op 3 december 1962 burgemeester Mr. G. van Hall aan het woord liet: “Ik weiger, omdat over de charitatieve doelstellingen in eerste instantie helemaal niet is gesproken.” Ook liet men Hendrik (Bull) Verweij, namens de directie van Veronica, een directe reactie geven: “Een discriminatie, want het is voor het goede doel. Ik vind het erg jammer dat de burgemeester ons verzoek heeft geweigerd. Ieder ogenblik lees ik bovendien in de krant dat er nachtvoorstellingen zijn, dus van die bijzondere gevallen geloof ik niet veel.”
Vervolgens stuurde Verweij een protestbrief aan de gemeenteraad in Amsterdam, waarin geprotesteerd werd tegen de weigering van de burgemeester. Volgens het toenmalige artikel 206 van de Algemene politieverordening van de gemeente Amsterdam waren destijds openbare vermakelijkheden verboden. De burgemeester kon hierop, volgens artikel 6 van de APV, ontheffing geven. Echter was dit altijd geheel afhankelijk van de eigen mening van de burgemeester.
Maar er was een zijweg want de directie van Radio Veronica besloot voor een bedrag van f 6500,-- twee filmvoorstellingen, die op 15 december waren gepland, uit te kopen, waardoor de zaal alsnog in de avonduren voor een concert beschikbaar kwam. Op 14 december 1962 trad Vera Lynn, met een gezelschap nationale en internationale artiesten, al op in het Kurhaus in Scheveningen. Op 15 december vervolgens in het City Theater en het Amsterdamse Concertgebouw was op 16 december de plaats voor het optreden.
Alle opbrengsten van deze voorstellingen gingen naar respectievelijk ‘de Nederlandse Bond van Militaire Oorlogsslachtoffers’, ‘De Nederlandse vereniging voor sociaalpedagogische zorg’ ‘de Nederlandse stichting voor het gebrekkige kind’ en ‘de Padvindersgroep Luctor et Emergo’, dat zich richtte op het gehandicapte kind.
