Caroline House in Den Haag
tekst: Hans Knot
In de loop van de periode 1958 tot en met 1993 hebben ontzettend veel mensen als deejay bij diverse zeezenders gewerkt. Maar er is natuurlijk ook een groot aantal dat een poging ondernam ook aan de bak te komen en een prachtige loopbaan tegemoet te gaan. Tal van proefopnamen zijn de diverse programmaleiders van de zeezenders toegestuurd, waarbij vaak een bedankbriefje werd teruggestuurd. Of er werd helemaal niet gereageerd en slechts voor een andere groep werd er een uitnodiging tot gesprek verzonden. Weer anderen kregen een telefoontje, drie dagen nadat men een proeftape had gekregen bij het betreffende radiostation, met het verzoek twee dagen later al te komen in een bepaalde haven met als doel met spoed aan boord van een der zeezenders het nieuws te gaan lezen dan wel een programma te presenteren.
Ooit gehoord van Alistair Davis? Tot voor kort had ik die naam niet goed in mijn geheugen. Decennia geleden, in 1973, kwam een radiovriend van destijds, naar Groningen met een groot aantal duplicaten van documenten die hij tijdens een bezoek aan de Van Hoogendorpstraat in Den Haag – en dus het toenmalige Carolinekantoor, achterover had gedrukt. Een niet redelijke actie want, zo kon het geschieden, waren daar belangrijke documenten bij die nog afgehandeld dienden te worden.
Eén van die documenten heb ik destijds meteen gemeld aan de toenmalige programmaleider van Radio Caroline, Andy Archer. Namelijk brieven waarin, vanuit de BUMA burelen, Caroline gesommeerd werd de BUMA rechten te betalen voor gedraaide muziek. Een andere keer meer daarover.
Maar nu ik decennia later de stapel duplicaten weer eens uit mijn archief haal ligt bovenop de stapel een brief gericht aan Radio Caroline van de eerder genoemde Alistair Davis. Bijna 49 jaren na dato openbaar ik niet alleen die brief maar ga ik ook op zoek naar wie Alistair was. De brief werd geschreven op 1 juni 1973.
‘Geachte heren, hierbij zend ik U een proefband voorzien van een proefprogramma inzake een sollicitatie als disc-jockey bij uw radiostation. In Hilversum heb ik voor lange tijd in het discotheekwerk gezeten en maak thans programma’s voor enkele bedrijven in de studio van Radio Sorumpcy, een bandregistratie instituut.
Hans Oosterhoff
Radio-ervaring heb ik opgedaan bij Radio Kelkboom en Voice of Aruba op de Nederlandse Antillen, waar ik veel op het populaire vlak aan programma’s heb gepresenteerd. Tevens tezamen met Hans Oosterhoff (Suhandi) op Radio Hoyer II presenteerde ik de top-40 van Veronica, welke toen op transcriptiebasis werd uitgezonden.
De heer Oosterhoff is ex programmaleider van Radio Veronica. Dit dan enige persoonlijke gegevens. Voor verdere informatie kunt U Radio Nederland Wereldomroep bereiken, indien noodzakelijk. Hopende U van dienst te kunnen zijn in de naaste toekomst, en Uw antwoord spoedig tegemoet te zien, verblijf ik met vriendelijke groeten’. Was ondertekend inclusief adres door A.R. Dieffenthaler in Hilversum.’
En dan was het vervolgens op zoek gaan naar deze persoon om te zien of hij daadwerkelijk vanuit de Caroline organisatie een reactie had gekregen op zijn proeftape. Slechts één echte verwijzing was te vinden in het Radio Forum .nl waarin Ruud Dam reageerde dat deze persoon Albert heet en nog voor de Wereldomroep heeft gewerkt. Duidelijk is dat Dieffenthaler daar zelf ook naar verwees in zijn sollicitatiebrief. Ruud Dam is vooral bekend onder zijn eigen naam Ruud Poeze en al zijn radioactiviteiten. Hij wist mij te melden dat Albert, een Arubaan van geboorte, in Nederland waarschijnlijk Electrotechniek heeft gestudeerd.
Ruud woonde in de jaren zestig van de vorige eeuw zelf op de Antillen, waar hij de radioscene volgde. Zodoende wist ook hij te melden dat Albert had gewerkt bij Radio Kelkboom met een dagelijks programma met popmuziek (de rest van de programmering was Latijns Amerikaans. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was hij de eerste die een FM zender startte op Aruba, Radio Carina.
Volgens Ruud Poeze was Albert in 1973 rond de twintig geweest en zal hij het zijn die de brief naar het Carolinekantoor in Den Haag stuurde. Hij had trouwens bij Ruud op Aruba in dezelfde klas gezeten. In de jaren negentig, toen Albert weer regelmatig naar Nederland kwam, werkte hij nauw samen met Ruud Poeze met als doel om een U-bocht radiostation via Aruba in de lucht te krijgen. Hij was regelmatig in Nederland.
Dieffenthaler had op een bepaald moment 3 FM vergunningen, eentje in het Papiaments met hits voor de lokale bevolking, maar ook met kritische informatie, waardoor hij vaak in aanvaring kwam met de autoriteiten op Aruba. Het tweede radiostation was in het Engels met speciaal programma’s voor de toeristen. De derde frequentie zou worden ingezet voor het project samen met Ruud, want voor de U-bochtconstructie zijn terrestrische uitzendingen in het land van oorsprong voorwaarde (Denk aan Radio 10 in Milaan).
En daar stopte de zoektocht naar Albert Dieffenthaler. Nergens is meer informatie direct te vinden en hopelijk dat de lezer ons op de goede weg naar hem toe kan leiden.
