Een verdwenen product: Crespa chips

tekst: Hans Knot

Heb je dat ook weleens dat, wanneer je een oude advertentie ziet, je in gedachten meteen een oude reclame van weleer begint te zingen of in gedachten krijg? Dat heb ik bijvoorbeeld als ik de niet meer bestaande Smiths chips in een advertentie zie. Ik de jaren zestig waren die ondermeer verkrijgbaar in kleine zakjes waarbij ingesloten een kleine verpakking met wat zout, zodat je de chips zelf op smaak kon maken.

Toen ik bijgesloten advertentie terug vond in een oude Revue van het jaar 1964 werd me helemaal niets duidelijk. Sterker nog, ik denk deze reclame nooit eerder bewust gezien te hebben, laat staan dat het op de radio is geweest. Dat kan in die tijd dan ook alleen maar via Radio Veronica, Radio Noordzee vanaf het REM-eiland of via de Nederlandstalige service van Radio Luxembourg.

(klik om te vergroten)

Crespa chips was in die tijd een geheel nieuw product dat gefabriceerd werd door de onderneming Sacono. Men claimde met Crespa chips de enige echte knisperige chips te produceren en lokte de jeugd op allerlei manieren. Zo werden in 1966 kartonnen voetballers in de zakjes gevonden, de sterren van toen. Men kon die omvouwen en bijvoorbeeld op een boekenplank zetten. En zorgen dat je het elftal compleet kreeg en dus werd het veel chips eten geblazen.

Crespa bestaat al decennia niet meer en is dus een van de vele verdwenen merken, net zoals Smiths chips natuurlijk. Op bijgaande advertentie kun je zien dat er ook platenbonnen waren te winnen middels het simpel aanvullen van een rijmpje dat in de advertentie stond. Voor die platenbon was het mogelijk een single in die tijd aan te schaffen. En tenslotte werd er iedere dinsdagmiddag in een deel van 1964, namelijk de tijd van de reclamecampagne, tussen kwart voor 6 en 6 uur, de Crespa Hitparade op Radio Veronica uitgezonden. Ik heb het echter nooit gehoord. Wel had de tekstschrijver secuurder te werk kunnen gaan want hij schreef dat voornoemde tijd in de avond in plaats van de middag was.

De Eindhovense formatie 4PK, destijds een tijdelijke afsplisting van Peter en zijn Rockets, nam in 1966 ondermeer het nummer ‘Down en Out’ op dat als reclameplaatje door de fabrikant van Crespa chips werd weggegeven. Mij is niet duidelijk waarom, gezien de tekst van het lied dat je op YouTube wel kunt vinden.


Henk Kruize gaf bijna meteen na publicatie van bovenstaand artikel de volgende reactie:

Ik zat net je artikel te lezen over "Crespa Chips", ik had er nog nooit van gehoord eerlijk gezegd, maar wat dacht je van de inmiddels totaal vergeten "Golden Wonder Chips" en de "Dam Chips" ofwel "het zakje met de rode ruit"... volgens de commercials op Veronica indertijd.

Ik heb nog wat gezocht naar 4PK, de plaat waar jij het over hebt. Dat was hun 3e en laatste single, uitgebracht in 1967, op het (niet terug te traceren) platenlabel THT, plaatnummer F 110-799.

Hun eerste single was een cover van het Stones nummer "As tears go by"(Fontana YF-278-121) en de tweede was "It's my day today" (Decca AT-10-197).

Wat ik ook nooit vergeet, in 1967 waren mijn ouders en ik als 12-jarige op vakantie in Wales bij een oom en een tante van me, Pontypridd, met een dorpje daar vlakbij, Treforest, waar Tom Jones nog geboren is als Thomas Woodward en volgens mijn oom Jim Frey, waar wij toen logeerden, was hij "A naughty boy"...

Maar wat ik toen ontdekte was een "Jubbly", een driehoekig pakje limonade, maar dan bevroren. Het kostte toen een six-pence, zo'n 6 hoekig muntje. Ze hadden nog het "oude geld". Als je af moest rekenen was het bijvoorbeeld: "four and five and three": 4 pond, 5 shilling en 3 penny's... Was wel leuk, met mijn neven kochten we dan een "Jubbly" en als we dan terugkwamen bij mijn oom en tante in de Brook Street nr.9 in Treforest, dan was het gewoon om dat bevroren pakje tegen de muur van het huis te tikken om het op te kunnen eten. Het was zo'n "oerdegelijk" Engels huis met hele dikke muren, maar zodra mijn oom dat zag schreeuwde hij ons toe...."Not On The Wall...!!!"... Heerlijke herinneringen.

Als bijlage wat foto's van de chips en mijn familie in Wales, gedateerd juli 1967, waarbij ik achter het huis sta.