tekst: Hans Knot
In een eerdere column meldde ik al dat in 1974 door mij toch nog redelijk vaak naar de televisie werd gekeken terwijl dit al decennia lang minimaal is. Zo vond ik een knipsel terug uit januari 1974 over een klein probleem bij een destijds door de AVRO opgestart programma met als titel ‘Wie-Kent-Kwis’. Het was presentator Peter Knegjens die vanaf september 1973 vijf afleveringen presenteerde van het programma, dat tot in 1983 werd opgenomen in de televisie programmering van de AVRO. In eerste instantie werd het programma op vrijdagavond of zaterdagavond gebracht, later werd het ook op doordeweekse avonden geprogrammeerd.
Begin januari 1974 werd bekend dat de regisseur van het programma, Fred Oster, de presentatie van Knegjens ging overnemen. In de berichtgeving werd vermeld dat Peter Knegjens de programmaleiding van de AVRO had verzocht hem uit zijn functie te ontheffen daar het niet langer samenging met andere drukke activiteiten die hij in die periode had. Het plotselinge verzoek plaatste de leiding voor een probleem want waar vond men snel een opvolger voor Knegjens?
Gelukkig werd AVRO's regisseur en producer Fred Oster bereid gevonden de taak van Knegjens over te nemen. Omtrent Knegjens was vanaf de start van het programma verschillend gesproken. Sommigen vonden hem een fenomeen, anderen vonden hem totaal niet geschikt voor de presentatierol. Hijzelf heeft zich trouwens nooit iets aangetrokken van welke kritiek dan ook.
Andere bronnen meldden destijds dat Knegjens helemaal niet om ontheffing uit zijn functie had gevraagd maar dat hij was ontslagen wegens vermeende dronkenschap. Later in de maand, op 22 januari 1974, werd meer bekend toen Knegjens zelf meer vertelde omtrent de reden van het stoppen met de presentatie. Het bleek dat hij, na het terugkijken van de vijfde aflevering, zeer ontevreden over zichzelf was en contact nam met John Schelfhout van de AVRO en vertelde over zijn beleving. Hij nam vervolgens enkele weken bedenktijd, waarna hijzelf de knoop doorhakte. Na dit besluit voelde hij zich niet alleen opgelucht maar vergeleek het in een interview het gevoel als een vrouw die een kind op de wereld had gebracht.
Ondanks het gegeven dat Knegjens had gemeld de werkzaamheden niet meer aan te kunnen met allerlei andere activiteiten meldde zich een dag na het bekend worden van het indienen van zijn ontslag een andere omroep aan om van zijn kwaliteiten te kunnen gebruik maken. Knegjens meldde in de GPD kranten dat hij er verder niet over mocht en wilde zeggen behalve dat het ging om de V.P.R.O.
In voornoemd interview werd in het kort nog ingegaan op de vermeende dronkenschap, die in diverse kranten was vermeld. Knegjens vertelde nog eens dat hij op die betreffende vrijdag veel spanning voelde en op advies van een aantal collega’s een paar borreltjes te hebben gedronken om op die manier wat losser te kunnen presenteren. Maar hij gaf toe dat het drinken van die twee whisky’s te veel was geweest en hij dat zelf snel merkte toen hij zich onder de vele hete studiolampen bevond. Het maakte hem te los in presentatie.
Hij vertelde verder in de maand juli 1973 door de AVRO-leiding te zijn gevraagd voor de Wie Kent Kwis maar vooraf wel drie keer een screentest diende te ondergaan. Ook werd wel duidelijk hoe het kwam dat Knegjens zijn ogen opende en tot het besluit kwam. Hij stelde: “De eerste problemen deden zich voor na de vierde uitzending en ik ging de week na Kerst uitrusten bij familie. Toen ik weer terugkwam, kwamen de telefoontjes van de relaties. Mijn vrouw nam ze aan, dat is een geweldig wijf. Die voelt precies de ondertoon
van zo'n gesprek aan, c'est la ton qui fait...? De relaties lieten doorschemeren dat ik ze had laten schieten. Ik had ze natuurlijk wel een leuke kaart gestuurd voor oud en nieuw, maar toch..."
Fred Oster met kandidaten (1982) [door AVRO - FTA001030041 006 con.png Beeld en Geluidwiki - Gallery: Wiekentkwis, CC BY-SA 3.0 nl, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11493404]
Er moest een keuze gemaakt worden en derhalve besloot Peter te kiezen voor zijn werkzaamheden die hij al een kwart eeuw uitoefende, namelijk die van Public Relations Officer voor tal van bedrijven. Hij stelde ook ontevreden te zijn geweest over de te korte contacten met de deelnemers aan de Kwis. Vooraf had Fred Oster gesteld dat hij per maand 2,5 dag kwijt was aan voorbereiding en uitzending maar volgens Knegjens was, als hij het optimaal had kunnen voorbereiden en er goed contact met de deelnemers vooraf was geweest, minimaal twee weken aan elke uitzending nodig geweest.
En nog iets over Peter Knegjens zijn radiowerk. Het was Tom Scheurs van de AVRO die hem benaderde als sportverslaggever actief te worden voor sporten als atletiek, zwemmen, boksen en motorsport. In 1948 was hij het die de enorme successen van Fanny Blankers-Koen tijdens de Olympische Spelen van 1948 in Londen versloeg. Decennia lang bleef hij actief en in de jaren tachtig van de vorige eeuw was hij één van de presentatoren van het late avond radioprogramma ‘Met het Oog op Morgen.’ Knegjens overleed in 1996 op 79-jarige leeftijd.
En de Wie-Kent-Kwis haalde hoge kijkcijfers in de loop der jaren, mede door het geïntroduceerde finalespel waarin marmotten in een doolhof de weg naar de uitgang dienden te vinden. Volop werd er naar het programma gekeken en op maandagen op de werkvloer nog eens uitgebreid besproken. In 1976 werd het programma genomineerd voor de Gouden Televizier Ring en uiteindelijk als winnaar uitgeroepen. Vrij snel werd de beslissing ingetrokken toen bleek dat vele inzendingen voor dit programma nader werden beschouwd en bleek dat er ontzettend veel waren geschreven met hetzelfde handschrift, terwijl maar één inzending per persoon op de post mocht worden gedaan.
