Heerlijk is het herinneren van programma’s op de radio, waarbij je met plezier voor ging zitten als daar de mogelijkheid toe was. Hilversum 3 was dan wel in 1965 opgezet om als alternatief te dienen voor datgene Radio Veronica aan programma’s voorbij liet komen. Maar al vrij snel na de opening van dit radiostation, op maandag 11 oktober 1965, bleek dat men bij lang niet alle omroepverenigingen, uit die tijd, wist wat er bedoeld werd met popmuziek. Er kwam van alles voorbij dat zeker niet in die categorie thuishoorde, met als grote uitblinker het programma ‘De muzikale fruitmand’ dat door de Evangelische Omroep de ether werd in geslingerd.
Zelf bleef ik in die tijd in de avonduren Radio Luxembourg, de zeezenders en de programma’s van AFN Bremerhaven trouw en ging pas echt sommige shows op Hilversum 3 waarderen na augustus 1974. En daar hoorde zeker het TROS programma Sesjun bij. Het bleek dat dit programma voor het eerst op donderdagavond 17 mei 1973 te beluisteren was op het station en sindsdien wekelijks werd uitgezonden. Vooral ook door promotie overdag, in de programma’s van de TROS op donderdag, wist men de aandacht van de luisteraars op dit Jazz programma te vestigen. En nee, het was dus geen popprogramma maar voor mijn oren wel heerlijk om ontspannend naar te luisteren en bovendien in de loop der decennia een aardige collectie Jazz muziek op vinyl en later cd te verzamelen.
Het was in maart 1979 dat Sesjun de 300ste aflevering beleefde, waardoor het in de diverse media ook de nodige aandacht kreeg, waaronder in het Freewave Media Magazine. Drijvende kracht achter het succesprogramma was de toenmalige ‘chef lichte muziek’ bij de TROS, Dick de Winter. In een interview na de uitzending van Sesjun 300 meldde hij dat het niet nodig was een feestelijk tintje te geven aan die speciale aflevering omdat de daaropvolgende nummer 301 even belangrijk voor hem was.
Volgens Dick de Winter had het programma er in Nederland aan bijgedragen dat de populariteit van de Jazz in Nederland was gegroeid. Hij stelde: “Toen we in 1973 met het programma van start gingen kon je rustig stellen dat de jazz een beetje was uitgestorven in ons land en als ik die tijd met nu vergelijk dan denk ik wel dat we eraan mee hebben gewerkt dat dit muziekgenre weer meer belangstelling en volgers heeft gekregen.”
Gevolg was onder meer dat in het hele land jaarlijks meer jazzfestivals werden georganiseerd en ook speciale clubs werden geopend voor deze muziekliefhebbers. In 1978 en 1979 was Sesjun ook een tijdje te zien op de televisie maar dat stopte men in februari 1979 mee omdat het moeilijk was de sfeer, behorende bij de jazzmuziek en musici, over te brengen via de beeldbuis. Vooral het gegeven dat het voor de televisie in een grote zaal diende te worden opgenomen hielp niet mee aan de sfeer, wat ook weer van invloed was op de deelnemende musici. Trouwens de lengte van elke aflevering van de televisieversie van Sesjun was slechts 25 minuten.
Met een toen recent luisteronderzoek uit het najaar van 1978 bleek dat er wekelijks rond de 300.000 mensen luisterden naar Sesjun, wat best veel was voor een programma in de tweede helft van de donderdagavond. Het was voor de ‘chef lichte muziek’ een duidelijk teken dat er behoefte bestond voor een dergelijk programma. Andermaal De Winter in 1979: “Ik heb jarenlang rondgelopen met het idee een dergelijk programma via de radio te gaan brengen. Dat broeide al in de tijd dat ik nog bij de VARA werkte. Programma-idee hiervoor werd direct afgewezen aangezien ze het daar helemaal niet zagen zitten.”
Eenmaal bij de TROS bezocht De Winter een aantal malen London om specifiek de daar goed draaiende jazz cafés te bezoeken en zag dat, wanneer een dergelijk programma er zou gaan komen, gericht op het brengen van live jazzmuziek, dit vooral in een kleine zaal diende te gebeuren. Ook het live-aspect was van groot belang want als het programma in ingeblikte vorm zou worden gebracht zou het veel te gemaakt gaan overkomen.
En dus kreeg in 1973 zijn programmavoorstel bij de TROS groen licht en kon hij zijn gang gaan. In eerste instantie was de Boerenhofstede in Laren gekozen als locatie voor Sesjun maar na vijf jaren van wekelijkse uitzendingen vonden de eigenaren van dit historische complex dat er een einde aan het contract diende te komen. Daarna werd het programma uitgezonden vanuit Nick Vollebregts Jazzcafé, ook in Laren.
LP (oplage 1500 stuks) uitgegeven bij 10-jarig bestaan van Sesjun
Rond die tijd werd ook besloten het land in te gaan, waardoor een keer per maand vanuit een ander jazzcafé het programma via Hilversum 3 was te beluisteren. En wat waren er een aantal grote namen te gast in het programma. Jimmy Smith bijvoorbeeld, de Hammond organist van internationale klasse, maar ook Dizzie Gillespie en jazzzangeres Sarah Vaughn werden gestrikt hun kunnen te vertonen. Vaak werden de Amerikaanse artiesten gestrikt als ze op tournee waren in Europa. De Winter had goede contacten met de diverse boekingsagenten en waarbij de TROS vaak garant stond voor het betalen van de vliegreiskosten. Sesjun was altijd op de donderdagavond na het nieuws van 10 uur op Hilversum 3 gedurende 58 minuten te beluisteren. Presentator was vele jaren Cees Schrama.
In 2004 kwam het einde voor - volgens het Guinness Book of Records - ’het (met 32 jaren) langstlopende live jazzprogramma ter wereld’, dat vanaf 1982 via Radio Nederland Wereldomroep ook in Amerika en Australië werd uitgezonden. Via de televisie werd tussen 1996 en 2000 nogmaals besloten Sesjun in beeld en geluid naar de liefhebbers te brengen.
