Muzikaal diepte- en hoogtepunt op één dag: 30 juni 1967

tekst: Hans Knot
foto: Cuby + the Blizzards in de tv show Twien (1968), NCRV (Beeld en Geluidwiki - Gallery: Twien) [CC BY-SA 3.0 nl (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/nl/deed.en)], via Wikimedia Commons

De muziek is door mij altijd intensief gevolgd met als startpunt de begin jaren zestig. Gelijk aan het volgen van de radioontwikkelingen werd op het gebied van muziek zo ook het nodige uitgeknipt om te bewaren, zonder de gedachte dat het ooit nog eens van pas kwam. Recentelijk had ik via de sociale media contact met een oud klasgenoot van de lagere school die ook een belangrijke plek kreeg in de muziekwereld. Het bracht me in gedachten naar een prachtige LP die in de maand juni 1967 uitkwam en waar destijds over werd bericht in de kranten.

Uiteindelijk vond ik het knipsel terug en tevens een ander artikel van dezelfde dag dat op muzikaal gebied toch wel als een dieptepunt kon worden gezien. Een drietal dagen eerder was het bericht van de arrestatie van twee leden van de Rolling Stones,  Mick Jagger en Keith Richards, al uitgebreid in kranten aan bod geweest en hadden ook de toenmalige zeezenders als Radio Caroline en Radio London in hun nieuwsbulletins er gewag van gemaakt. Ze waren gearresteerd wegens het in het bezit hebben van verdovende middelen en werden vervolgens opgesloten.

In één van de avondkranten van vrijdag 30 juni 1967, en die waren er in die tijd behoorlijk veel, werd op de voorpagina over de vrijlating bericht. Het Nieuwsblad van het Noorden berichtte: ‘Mick Jagger en Keith Richards van de popgroep de Rolling Stones zijn vandaag op borgtocht vrijgelaten uit de gevangenis, hangende hun beroep tegen hun veroordeling wegens gebruik van verdovende middelen. Jagger had drie nachten in de cel doorgebracht, Richards één. Hoewel de groep dus voorlopig weer voltallig is, ziet het er toch naar uit dat de Stones de langste tijd in hun huidige samenstelling hebben opgetreden. Vrijwel niemand is zo optimistisch om aan te nemen, dat de beide Stones-leden in hoger beroep van elke rechtsvervolging zullen worden ontslagen.’

Aangaande de borgstelling kan worden vermeld dat beide heren een bedrag van rond de 70.000 gulden elk dienden neer te tellen om voorlopig op vrije voeten te worden gesteld. Op donderdag 29 juni waren ze tot gevangenisstraffen veroordeeld, Jagger tot drie maanden wegens het bezit van verdovende middelen en Richardss tot een jaar. Ook werd bekend dat in Hoger Beroep de zaak in het najaar van 1967 zou voorkomen.

Een aantal aanbidsters en aanbidders van de Rolling Stones in Engeland had trouwens besloten door middel van advertenties en op andere wijzen tegen de vonnissen te protesteren. En ze kwamen met de nodige verhalen naar buiten. Zo zou een dokter tegen Mick Jagger hebben gezegd, dat hij uit Italië afkomstige energie opwekkende pillen kon gebruiken. Voor de rechtbank verklaarde de arts, dat hij niet zou aarzelen deze voor Jagger voor te schrijven, indien deze er meer wilde hebben. Het grote strijdpunt was, of een mondelinge toestemming van een arts voor het gebruik van deze tabletten gelijk stond met een door de wet voorgeschreven recept.

Maar omtrent Keith Richards was er meer aan de hand. De Britse politie hield hem al een tijdje in de gaten en in de maand februari 1967 had men een inval gedaan in een buitenverblijf van Richards bij Chichester. Voor de rechtbank is gezegd, dat toen de politie het huis binnenging zij een naakt meisje aantrof met slechts een pelsdeken omgeslagen, tussen andere gasten gezeten.

Met Jagger en Richards werd destijds ook de toen 29-jarige Hugh Fraser veroordeeld tot een halfjaar gevangenisstraf wegens het in bezit hebben van heroïne. Fraser was directeur van een museum van avantgardistische kunst in Londen. Keith Richards werd bovendien veroordeeld tot betaling van 5.000 gulden exclusief de kosten van het geding, voor die tijd een behoorlijk bedrag. Jagger hoorde de eis van betaling van 1000 gulden en Fraser 2000 gulden. Na het uitspreken van de vonnissen werden de veroordeelden weggeleid naar de cellen onder het gerechtsgebouw.

Andermaal het Nieuwsblad van het Noorden: ‘Een grote menigte Stone-fans — tieners zowel als ouderen — stond bij het gerechtsgebouw te wachten op de uitspraak. Toen deze bekend werd renden ze naar de achterzijde van het gebouw om te wachten tot de drie daar zouden worden weggevoerd met de gevangeniswagen. De vrijstelling op borgtocht vond vanochtend geheel onverwacht plaats.‘

In het geval van Keith Richards nam de aanklager aan, dat een meisje dat in ‘verzaligde staat’ naakt door de politie op een feestje was aangetroffen onder invloed verkeerde van verdovende middelen. Maar de verdediger voerde aan, dat dit in geen enkel opzicht was bewezen. De politieinspecteur had alleen gezegd, dat haar gedrag overeenstemming vertoonde met hetgeen hij over de gevolgen van bepaalde verdovende middelen in een boek had gelezen. Het meisje werd bovendien niet aangeklaagd, of als getuige opgeroepen.

En dat meisje in de rechtszaak was eens het liefje, zoals er velen waren, van Mick Jagger. We kennen haar als Marianne Faithfull. Let wel bovenstaande gebeurde in 1967 toen er nog totaal andere waarden en normen bestonden als we heden ten dage gewend zijn.

Maar er was ook positief nieuws op dezelfde 30ste  juni 1967 en dan kom ik automatisch weer terug bij de klasgenoot van vroeger, die ik eerder in dit verhaal aanhaalde. Hij was destijds drummer bij een bekende bluesgroep uit Drenthe waarvan je toch redelijk vaak de geverfde afkortingsletters terugzag op muren. De ouderwetse voorganger van grafitti. Het allereerste concert dat ik bewust heb meegemaakt was in 1965 in een feesttent van de plaatselijke voetbalvereniging in Epe. Een oom was er voorzitter wat weer bepaalde voordelen opleverde.

Ieder jaar was er een feestweek in de zomer waarbij de voetbalvereniging ondermeer een aantal dagen een fancy fair hield in een tent en de tent in de nachtelijke uren werd bewaakt door vrijwilligers. Zo mocht ik ook een tweetal nachten daar doorbrengen en kreeg gratis toegang tot het concert van C+B. Het was destijds nog een beginnende formatie die net een LP getiteld ‘Desolation’ had afgeleverd en in de bezetting was ook oud klasgenoot Hans Waterman. Het was dan ook een genoegen de groep te volgen waarbij vele LP’s werden aangeschaft met als een van de hoogtepunten ‘Groeten uit Grolloo’.

Terug naar de bewuste dag dat de Rolling Stones andermaal negatief in het nieuws kwamen en verondersteld werd dat er spoedig een einde zou komen aan het bestaan van de formatie, 30 juni 1967, was het goede nieuws dat de nieuwste LP van Cuby and the Blizzards die dag werd gepresenteerd in een oude boerderij in Grolloo en de pers was er uiteraard aanwezig.

Zo meldde in de avond de GPD, de gemeenschappelijke persdienst waarbij vele regionale kranten waren aangesloten, dat de Rhytmn en Bluesgroep ‘Cubby and the Blizzards uit Assen een nieuwe plaat had gemaakt met als titel ‘Praise the Blues’. Het was in de boerderij van Harry Muskee dat de LP werd gepresenteerd. Het was een samenwerkingsproject met de Amerikaanse blueszanger Eddy Boyd.

Er was een groot aantal belangstellenden aanwezig waaronder de toenmalige gedeputeerde W.F.P. Osse en diens echtgenote en de Engelse bluespianist John Mayell. Eddie Boyd, onder wiens leiding de LP tot stand was gekomen, was de grote afwezige want volgens de journalist van de GPD diende deze terug te zijn op zijn eigen boerderij in Chicago.

De langspeelplaat ‘Praise the blues’, die ten huize nog vaak opstaat, bevat nummers van ondermeer de toenmalige bekende blueszanger Willy Dixon. De meeste composities zijn echter gemaakt door Eddie Boyd. Cuby and the Blizzards werden beloond met een Edison voor hun succes in den lande en brachten destijds tevens een nieuwe single op de markt waarop de nummers ‘Another day, another road’ voorkwam wat een compositie was van Herman Brood en Harry Muskee.

Namens het provinciaal bestuur van Drenthe complimenteerde de heer Osse Cuby and the Blizzards met het uitbrengen van hun nieuwe grammofoonplaten. GPD: “Wij voelen ons niet achtergesteld bij het westen maar slechts ver daarvan verwijderd. Het verheugt ons dat de groep een bijdrage heeft geleverd die past in de volledige integratie van het noorden.’

Een graag geziene gast destijds in de boerderij van Muskee was  de 71-jarige rustend landbouwer Arend Jansen, die zijn mening in de krant ook mocht geven: “Ik vind hun muziek geweldig. Het zijn fijne kerels en van het lawaai dat ze maken heb ik geen last."