Om ook even te weten

tekst: Hans Knot

Lp's zijn weer populair. Ik had een aardig grote verzameling maar een drietal jaren geleden hebben we dezen - op een 25 tal na - allemaal weggedaan aangezien ze praktisch allen waren vervangen door de cd-uitvoering. Nu hoor ik je denken dat het geluid van een lp toch veel beter klinkt als een cd. Kan kloppen maar met mijn gehoorproblemen hoor ik geen verschillen.

Schilderij van Le Calas met de Fab Four

Recent ging ik door de stapel lp's ingezongen door de Fab Four heen en vond in de hoes van 'Help' een foto van een schilderij terug dat ik ooit in 1967 uit een tijdschrift heb gehaald. In die tijd was er in het Parijse Galliéra Museum een tentoonstelling van schilderijen en beeldhouwwerken die waren gemaakt met als inspiratie de voor die tijd bekende zangers en zangeressen. Een van de ruim tachtig portretten was een schilderij van de Fransman Le Calas die de Beatles portretteerde in een hoge boom, ver boven alle andere artiesten.

Ik wil toch nog een aantal weetjes uit de maand maart 1970 naar voren halen zoals dat platenfeestje dat in de bar-dancing De Heerd in Roden werd gehouden naar aanleiding van de platenrelease van de Specials. Het bracht vele muzikale relaties naar het dorp. Voornoemde formatie vierde niet alleen feest vanwege het gegeven dat hun carnavalslied ‘De Spaanse Vliegenier’ de top 40 van Radio Veronica bescheiden was binnengekomen op de 39ste plaats, maar ook vanwege de release van hun elpee ‘Sexsellers’.

Dat was toch wat voor het altijd bescheiden noorden. De hoes sierde een zwoele dame die ook nog eens in een hurkhouding was gefotografeerd. Alom werd er in de zaal gezocht naar deze dame maar door een gemaakte vergissing bleek ze niet genodigd te zijn.

De titel van de elpee gaf al enigszins aan wat er was te verwachten en de maandag na het feest werd in de regionale pers gewag gemaakt van de teksten die van het dubbelzinnige karakter waren. ‘Fruit en muziekinstrumenten bleken daarbij makkelijk bruikbaar. Fluiten, tomaten en pruimen bieden de tekstschrijver tal van mogelijkheden. De titels van de nummers op de elpee: Tomaatje, Spaanse Vliegenier, Ik heb 'm, Hiep hiep hoera, Wat had ze haar op d'r tanden, de fluit, de brandweerman, Oeh ah geombala, Ome Sjakie, Tante Nel, Wie een lid aanbrengt (krijgt een lepeltje), de Buurman.’

In het genre coversongs viel zondermeer de Nederlandstalige bewerking van Je t’aime moi etc op, hoewel ‘Ik hem hem’ wel heel vrij vertaald bleek te zijn. De elpee kwam uit op het Olalala Records en De Spaanse vliegenier werd geschreven door Peter Koelewijn, dit alles voor Red Bullet, eigendom van Willem van Kooten. De plaat zou uiteindelijk 3 week in de Top 40 staan met de 33ste plek als hoogste notering.

https://www.youtube.com/watch?v=Oal90wy7xxA

Eind maart 1970 werd het nieuwe gebouw van het Brusselse warenhuis L’Innovation geopend. Het staat op de plaats van het vorige gigantische pand, dat 27 mei 1967 door brand werd verwoest. Het was een nooit te vergeten rampdag voor België: 251 mannen, vrouwen en kinderen vonden in de vlammen de dood. Meer dan zestig mensen werden gewond, van wie twintig zwaar. Van slechts 81 slachtoffers heeft men de stoffelijke overschotten kunnen identificeren. Van velen zijn de resten waarschijnlijk later totaal verpulverd en weggevoerd met het puin, dat men ergens buiten Brussel heeft gestort.

Nadat de heropening van het warenhuis plaatsvond werd bekend gemaakt dat en nog steeds een onderzoek gaande was naar de oorzaak van de ramp en naar de schuldvraag. Brandweer- en verzekeringsdeskundigen uit Amerika en Zwitserland hadden kritiek geleverd op de aanwezigheid van brandbare plafonds en op het ontbreken van een sproei installatie, van aanduidingen naar de nooduitgangen, van brandmuren enz.

Sociale werksters van de onderneming onderhielden nog steeds nauwe contacten met de nabestaanden van de slachtoffers. Zo nodig werd in bijzondere gevallen financiële hulp of hulp in natura verleend. Een nationale inzameling had reeds kort na de ramp 22 miljoen frank bijeengebracht. Die werden gebruikt voor de eerste, dringende ondersteuning en ongeveer 12 miljoen frank (destijds ongeveer vergelijkbaar met f 850.000) was vastgezet voor studiebeurzen, uitkeringen bij meerderjarigheid enz. voor de kinderen van wie een of beide ouders bij de ramp omkwamen.

Nadat men 8 maanden nodig had gehad om de ruïnes af te breken en het puin te ruimen werd met de bouw van het nieuwe pand begonnen. Omdat er bij de brand grote problemen waren geweest, inzake bereikbaarheid via veel te smalle stegen, werd er bij de nieuwbouw zeer goed gelet op de toen geldige regels inzake veiligheidsnormen.

De architecten Polak en Stapels waren verantwoordelijk voor het ontwerp van het complex waarbij zij een vrij simpele constructie hadden bedacht door twee gebouwen vlak achter elkaar te plannen. De eerste was bedoeld als warenhuis, het tweede omvatte de magazijnen en een parkeergarage. In totaal was het verkoopgebouw goed voor een kelder, begane grond en nog eens vier verdiepingen die elk 133 die bij 60 meter breed waren. Bovendien werd het ook nog mogelijk op de daken van beide gebouwen te parkeren. Verder waren er zes nooduitgangen gepland, die via de noodtrappen direct op straat uitkomen. Galeria Inno is trouwens de naam van de huidige onderneming in het gebouwencomplex.